Integratie

integreren betekent heel maken, weer één maken. Dat veronderstelt dat we niet meer één zijn. Het lijkt mij op zich een goed streven om met z'n allen één te zijn. Je herkent je dan in iedereen en ik denk dat iedereen dan het liefst iets prettigs herkent in de ander (en dus jezelf). Het is daarom denk ik ook vreemd om te verwachten dat als we organisaties opdelen en afscheiden dat we als één (eenheid) opereren. Geen afdelingen, geen business unites, geen kerntaken, geen .... ja, geen wat dan?

ik denk dat het antwoord hierop begint met observeren, eerst alles maar eens aanschouwen en luisteren.  Daarna steeds intenser luisteren en aanschouwen en dan observeren tijdens het luisteren en aanschouwen, wat het met je doet.

Als iedereen luistert, zou je dan stilte ervaren? Ik denk het nog niet. Daar is meer voor nodig. Een stille 'mind' en later ergens, de stilte als bron. 

Ik vermoed dat vanuit die stilte afdelingen, business units, kerntaken, etc. er niet toe doen. Gisteren was een mooie documentaire op tv over stilte. Stilte in de sport, stilte in de muziek, stilte in meditatie. Vele en diepe lagen van stilte. Zelfs als iedereen z'n mond houdt, hoeft het nog niet stil te zijn.

We vangen elkaars 'vibes', diepere gedachten en onrust op. Kun je je voorstellen hoe 'druk'en niet stil het in de gemiddelde organisatie is en hoe moeilijk het dan is om wijze beslissingen te nemen. Hoe zou het zijn als iedereen even een weekje stilte zou nemen? Ik denk dat het de integratie bevorderd. Terug naar de bron en van hieruit weer verder. De minister van integratie zou er denk ik goed aan doen om even een momentje van stilte in te lassen.

Ik vermoed dat we dan makkelijker zien waar we al één zijn.